Naučnici iz Italije sada predlažu ambicioznu svemirsku misiju kojom bi iskoristili ovu rijetku priliku.
U nedavno objavljenom radu na platformi arXiv, naučnici su iznijeli dvije ideje za pogon svemirske letjelice: raketu pogonjenu nuklearnom fuzijom i novi tip Sunčeve jedrilice (pogon koji koristi pritisak elektromagnetnog zračenja Sunca), čime bi se vrijeme putovanja do Sedne smanjilo sa 20–30 na samo 7–10 godina.
Sedna – crvena enigma s ruba Sunčevog sistema
U trenutku otkrića, Sedna se nalazila oko 13 milijardi kilometara od Sunca, što je više od tri puta udaljenosti od Neptuna. Pripada skupini transneptunskih objekata, ali zbog svoje izuzetno eliptične orbite predstavlja potencijalnu vezu sa spekulativnim Oortovim oblakom – udaljenim skladištem kometa i ostataka nastanka Sunčevog sistema.
Tokom perihelija (najbliže tačke Suncu), Sedna će 2076. godine proći na udaljenosti od sedam milijardi kilometara – dovoljno blizu da joj letjelica može prići.
Za usporedbu, Voyager 2, koji je lansiran 1977., do Neptuna je putovao 12 godina, a danas se nalazi na udaljenosti od 20 milijardi kilometara. Sa postojećim tehnologijama i gravitacijskim ubrzanjima kroz sisteme Venere, Zemlje, Jupitera i Neptuna, misija prema Sedni trajala bi najmanje dva desetljeća.
Fuzijski pogon
Jedan od prijedloga uključuje Direct Fusion Drive (DFD), motor koji se razvija u laboratoriju za fiziku plazme na Univerzitetu Princeton. Ovaj motor koristi kontrolisanu fuziju za proizvodnju potiska i električne energije, obećavajući znatno brži i efikasniji let od konvencionalnih hemijskih raketa.
„DFD nudi obećavajuću alternativu u odnosu na konvencionalni pogon zahvaljujući visokom omjeru potiska i kontinuiranom ubrzanju“, navodi se u radu. Međutim, naučnici upozoravaju na tehničke izazove kao što su stabilnost plazme, rasipanje topline i otpornost na zračenje.
Ako se razvije na vrijeme, DFD bi mogao omogućiti letjelici ne samo da preleti Sednu, već i da uđe u orbitu oko nje – što bi omogućilo višegodišnje proučavanje tog objekta.
Solarno jedrenje – bez goriva, ali ne bez izazova
Drugi prijedlog bazira se na unaprijeđenom konceptu solarnog jedrenja, gdje se letjelica pokreće refleksijom Sunčevih fotona od velikog, laganog jedra. Inovacija ovog pristupa je primjena posebnog materijala koji, pod utjecajem toplote, oslobađa molekule u procesu poznatom kao termalna desorpcija – stvarajući dodatni potisak i znatno ubrzavajući letjelicu na početku putovanja.
U kombinaciji s gravitacionom asistencijom Jupitera, solarna jedrilica bi mogla stići do Sedne za sedam godina. No, ta tehnologija je još uvijek eksperimentalna, a pitanja izdržljivosti konstrukcije, efikasnosti pogona i napajanja instrumenata ostaju otvorena.
Nedostatak je i to što bi takva misija bila ograničena samo na prelet Sedne, bez mogućnosti dužeg boravka u njenoj orbiti.
Misija s pogledom na početke Sunčevog sistema
I fuzijska letjelica i solarna jedrilica predstavljaju priliku za revolucionarna istraživanja najudaljenijih dijelova Sunčevog sistema, regije koja bi mogla otkriti tajne nastanka planeta, formiranja Oortovog oblaka i možda čak granica heliosfere.
Vrijeme, međutim, ističe: da bi letjelica stigla do Sedne tokom njenog narednog perihelija 2076. godine, lansiranje mora početi u narednih deset godina.
Tuzlanska Republika
